Kraamkado n°1

Het is zo ver... de babyboom bij vrienden, kennissen en zelfs familie is officieel uitgebroken.  Het zou besmettelijk zijn, maar voorlopig is het nog onduidelijk of het via de handen, de lucht of misschien wel hormonen wordt verspreid. 

Het is niet de allereerste spruit in de vriendenkring, die hapte namelijk zo'n 2 jaar geleden naar haar eerste adem.  Maar toen was ik er nog niet klaar voor, voor zelfgemaakte kraamkadootjes welteverstaan.  Tegen dat dat prutske 1 jaar werd, kon ik haar wel al van een eerste handtasje voorzien. 

Ondertussen worden die mini-mensjes aan de lopende band gemaakt en zitten er ook nu nog een paar klaar om uitgebroed te worden.  Er was dan ook geen ontkomen meer aan, de eerste officiële kraamkadootjes drongen zich op.
En aanschouw, ruim voor de uitgerekende bevallingsdatum, is er zelfs al eentje af!

In dit kraamkadootje zitten volgende spulletjes:

1. Een knus dekentje

Ik maakte in het verleden al enkele dekentjes, met fleece én zonder paspel.  Maar sinds ik op 't Stiksel mijn paspel-skills kon verfijnen, werd het tijd voor het echte dekentjeswerk.  Qua formaat hield ik het op een bescheiden 100x70cm, ideaal voor in de wieg of het park. Een exemplaar van 100x150cm zou langer meegaan, ach ja...  Als ze het formaat ontgroeid zijn, wordt het maar een dekentje om bij te duimen of om de benen mee te verwarmen.

2. Een knuffelkussen om een uiltje op te knappen
Bij een deken hoort een kussen, maar tegelijk wou ik ook nog een knuffeltje maken.  En dus werd het deze 2-in-1, een kussen om te knuffelen.   Ik gebruikte dit uilenpatroontje en tekende er nog zelf vleugeltjes bij.   Het keergaatje is in het voorhoofd, zo verdwijnt de naad netjes in de vacht.
Toch stiekem wel trots op het resultaat, vooral op de cirkels die ik zelfs vlot met zigzagsteek vaststikte!  En om eens gek te doen, probeerde ik hier en daar ook eens de ajour-steek van mijn Pfaff uit.

3. Een pamperzakje met een beetje biais

Zoals ik in 'the making of...' al zei, maakte ik een pamperzakje van Eloleo, mét biais maar zonder Zsazsa.  Ik heb lang getwijfeld over de materialen die ik hiervoor zou gebruiken: toile cirée, gelamineerde (bijpassende) stof of gewoon stof?  Op internet verschijnen de meeste pamperzakjes immers in toile cirée, behalve dat van Eloleo.  Omdat ik zelf geen enkele ervaring had met de praktische kant van babygerief, ging ik te rade bij ervaringsdeskundigen.  Zij opperde dat een afwasbare buitenkant toch wel handig was en dus besloot ik om de appeltjesstof met strijkvinyl te lamineren.  Helaas was een kleine onoplettendheid met het strijkijzer genoeg voor een grote blunder.  Toen bovendien bleek dat zij slechte ervaringen had met die strijkvinyl, werd het tenslotte een stoffen exemplaar.  Voordeel is dat het zo in de wasmachine kan!
En zeg nu zelf, het ziet er toch niet minder 'echt' uit zo?

4. Een slabbetje voor de dorst

Ik tekende het 'patroon' over van een slab uit de Hema.  Supersimpel om te maken, één of twee lappen stof, wat velcro, een stuk biais er langs, klaar!  Maar omdat ik nog wat van mijn zelfgemaakte paspel over had, moest en zou ik die gebruiken.

Nu staat het hier klaar, in een papieren zakje van Hema.   Ik kan het stiekem niet laten om er af en toe eens bij stil te staan en het opnieuw uit te pakken.   En telkens weerklinkt er dan toch een klein zuchtje... van voldoening!

Pin It