Feest met fleece

Het is niet omdat het trouwseizoen (voorlopig) voorbij is, dat er geen DIY deadlines in de agenda meer verschijnen.  Vorige week besefte ik immers - weeral te laat - dat ik naar een verjaardagsfeestje moest.  Feestje is een groot woord voor een gezellig samenzijn om te vieren dat een zeker mannelijk individu eerder die week zijn laatste ticketje voor tram 20 had gekocht. 

Voor z'n housewarming had ik 'm al een kookschort (ik noemde het uiteraard een 'barbeque-schort', want dat klinkt cooler) gemaakt in camouflage-stof.  En dus waren mijn mannelijke kado-ideetjes eigenlijk al uitgeput.   Even overwoog ik een T-shirt met applicatie, maar ik weet dat tricot en ik geen beste vrienden zijn wanneer het 'snel' moet gaan. 

En dus werd het een gepersonaliseerd fleece dekentje, voor zijn vernieuwde woonkamer waarvan ik - via het liefje - wist dat hij donkerblauwe zetels en gordijnen had.

Stap 1: de fleece.

De IKEA had ik de laatste weken al zo vaak van binnen gezien, dat het mogelijk mijn gezondheid kon schaden.  Dus ging ik op jacht in de Zeeman.  Ik zocht en vond een donkerblauw fleece dekentje voor 2.99 euro. 

Stap 2: de stof.

Lang, heel lang heb ik in de Pauli rond gedraald. Ik heb getwijfeld over flashy kleuren en motieven, maar besloot dan toch maar op veilig te spelen.  Met een man weet je immers nooit... Het werd een eenvoudig donkerblauw katoentje met witte stippen voor zo'n 7.5euro/m.

Stap 3: de applicatie.

De familie VN. uit W. zijn grote playstation-fanaten, vooral SingStar en Guitar Hero blijken erg populair.  Daarom koos ik voor een levensgrote basgitaar met de tekst 'Gitaar Held' (omdat het in't Vlaams/Nederlands nu eenmaal leuker klinkt!).

Ik wou ook wat zachtheid aan de andere kant, dus nam ik een rood fluwelen stofje om te appliceren.

De tekst moest uiteraard in hetzelfde lettertype als de originele Guitar Hero, en dat vond ik gelukkig hier.  Het viel gelukkig ook enorm mee om rondom rond te stikken!

Een ander paar mouwen was de levensgrote gitaar-applicatie.  Het begon veelbelovend met het geslaagde patroon dat het vriendje voor mij tekende.  Helaas besloot ik daarna het ding vast te strijken met slechts applicatie-folie op enkele 'weloverwogen' plaatsen.  De rest spelde ik vast. 

Geen goed plan, beste lezers, knoop dat goed in jullie oren! 

De stof verschoof toch en kwam op sommige plaatsen bol te staan.  Miserie miserie...  Dus lostornen en dan toch maar alles vast strijken (of toch bijna, want de folie was op...).

Voor het werd ingepakt, werd het nog even gekeurd door ons Madelein en haar zeldzaam zittend gat...

Eind goed, al (bijna) goed.  Hier en daar waren er wel wat schoonheidsfoutjes, maar die maken het net uniek...ja, toch?

Pin It