Geschenkje voor een Geocacher

Ik maak graag dingen, en nog het liefst voor een ander.  Want, waar zou je er thuis allemaal mee blijven anders?   Dus bij elke feestelijke gelegenheid, hoe klein ook, grijp ik mijn kans. 

Deze keer was het mijn stoere vriend die ik wou verrassen, om ons zoveel-maandelijkse samenzijn nog eens te vieren. 

Hij is een geocacher in hart en nieren, en in zowat alle andere organen daarbuiten.  Gaan we op reis of maken we een fietstocht, de gps gaat altijd mee.  "Piep" zegt dat ding dan, ergens ten velde of in een afgelegen bos, waarop hij van z'n stalen ros springt en enthousiast roept "Hier ligt een cache!".

Toegegeven, er zijn keren dat ik die gps vervloekt heb en hoopte dat hij wat meer naar mij zou kijken dan op dat kleine schermpje.  Maar meestal ben ik wel blij dat het ons langs mooie, ongekende plekjes in de streek voert, en ook wel dat het ons nadien steeds weer de juiste weg naar huis toont.

Ik had allerlei wilde plannen voor het kado, zoals een avonturiersvest met wel honderden zakjes om zijn spullen in kwijt te raken, zonder ze ook echt te verliezen.  Maar m'n uitstelgedrag won het van m'n creativiteit zodat ik het helaas wat kleinschaliger moest aanpakken.  Ik maakte daarom een klein geocache-zakje dat ik vulde met allerlei spulletjes die hij - hopelijk - wel zou apprecieren. 

Op het zakje appliceerde het geocaching-logo en stikte er achteraan ook zijn naam op, althans die waarmee hij bij andere schattenjagers gekend is. 

Voor de inhoud kon ik m'n hartje ophalen bij Action, een waar paradijs voor goedkope gadgets en knutselgerief!  Ik kocht er verschillende soorten zaklampen omdat hij die verzamelt, elk avontuur vraagt immers om een andere uitrusting: een grote ledlamp met noodsignalen, een kleine zaklamp en eentje op zonne-energie.  Die laatste kocht ik bij Decathlon, waar ik ook de verrekijker voor éénogige mensen vond.

Ik stak er een gepersonaliseerd notitieboekje bij om de berekeningen onderweg in te kribbelen.   Zo sierlijk en kleurrijk als die van Verbeelding is het niet geworden, daarvoor zal ik een keer haar work-shop moeten volgen.  Ik beperkte me dus met wat gestempel en appliceerde er (jaja, op karton) opnieuw het logo op.  Sober en strak, daar houden mannen toch van?  Een lichtgevende pen kon uiteraard niet ontbreken.

Tenslotte werd het zakje nog aangevuld met enkele prullaria om te ruilen, altijd leuk als er kindjes meegaan op schattenjacht.

Geïnspireerd door wat ik bij Elisanna zag, wou ik me eens aan een stempel wagen.  Ik had 'm al vaker vol bewondering in de logboekjes zien bladeren waar andere geocachers hun gegevens in noteren wanneer ze de schat vinden. Sommige onder hen hebben professioneel ogende stempeltjes, heel klein, met een logo of hun naam.  Soms droomde hij daar ook luidop van.  

Ik deed een schamele poging, waarbij ik - naar ik vermoed - de stempel dan nog eens uitsneed uit de verkeerde kant van het rubber.  Omdat het zo klein moest zijn was het een hele hoop gepruts, maar het eindresultaat is leesbaar, en het stempelt.  Dat is wat telt. 

Nog eventjes vol ongeduld wachten tot ik het hem vanavond kan geven.  Benieuwd wat hij er van zal vinden!

 

Pin It