Marollebollen

Als kind ging ik af en toe met mijn vader op de Zuidmarkt in Brussel wat kruiden halen, een vers turks brood en als het aanbod meezat ook een paar sokken van de Looney Tunes.  De geuren, de kleuren, de geluiden... in mijn hoofd leek het allemaal nog zo magisch.  Ook al blijken zulke herinneringen uit de kindertijd vaak mooier dan de realiteit, toch moest en zou ik het nog eens aan den lijve ondervinden.
Aangezien ik mijn horizonten op vlak van naaigerief en mooie stoffen nog danig moet verruimen, zag ik mijn kans schoon op deze mooie winterochtend.  Het zonnetje laag op onze snoet, de jas een beetje open, mentaal gewapend tegen opdringerige marktkramers en de zurige urinegeur van de stationsbuurt.

We begonnen onze strooptocht op de markt van Brussel-Zuid, maar al snel begreep ik dat de vangst niet al te groot zou zijn.  Talrijke stoffenkraampjes, voor tapijten en burka's, maar helaas niet voor de fleurige jurkjes waar ik van droom.  Tot plots, in de laatste marktgang, een klein kraampje opdook met een 30tal rollen licht katoen in verschillende bloemetjespatronen.  In tegenstelling tot de minder aantrekkelijke kraampjes waar stoffen voor 1-2euro/meter over de toog gingen, kostten ze hier 6euro/meter.  Och wat geeft het, dat is toch nog steeds een koopje, niet?!

Na het energiepeil te hebben bijgetankt met een portie Churros, zetten we voort naar de Marollen.  Ik kwam ogen te kort om alle brocantieke spulletjes gade te slaan.  En ook hier doken onverwachte schatten op in een berg tweedehands kledij. "Vandaag is alles aan 3 euro", sprak de man van het kraampje, en zijn woorden waren nog niet koud of de vrouwelijke omstaanders begonnen wild in diezelfde berg te graaien.  Een scenario zoals je soms ziet op beelden van Amerikaanse solden, of zo stel ik ze mij althans toch voor.  Ik had al snel een paar leuke exemplaartjes vast, sommige enkel voor het stofje, de andere met zelfs nog een fijn model (mits enkele aanpassingen uiteraard).  De gedetailleerde collectie vind je hier.

Voor we richting Zavel vertrokken, passeerden we op de hoek van de Marollen nog een kraampje vol oud ijzer en duizenden knoopjes, schijnbaar afkomstig van oude zeevaartkostuums.  Het was het kraam van een knorrig oud mannetje dat op zijn boterhammen stond te sabbelen.  Ik had al twee handen vol knopen uitgezocht toen ik pas om de prijs ging informeren, en die bleek (dankzij omstaanders vertaald) 0,50cent per knoop te zijn.  Mogelijks een correcte prijs, maar toch wat boven mijn verwachtingen en dus legde ik het merendeel terug.
Van deze nam ik echter geen afscheid...

Ondanks de verdwenen magie der onschuld, kan ik niet wachten om Brussel opnieuw, en liefst wat langer, te gaan ontdekken.  En waarom niet ineens met lunch in één van de vele restaurantjes, of een koffie op het terras met uitzicht op de kleurrijke markten.
Zo veel te zien, zo veel te doen en te bezoeken;
Wacht maar, zodra het lente wordt!Pin It