Soya Sjokko, Soep en Notenrozijnenbrood

Vandaag was een prachtige lentedag.  Wat zeg ik, het leek zelfs zomer.  Ik trok dan ook een wapperend jurkje aan en fietste naar Leuven om in Pauli stofjes uit te zoeken voor het volgende Stiksel-project.  Ik kon het niet laten om ook even in het Kruidvat binnen te wippen waar ik een schattig vogelhuisje kocht.  Zelfs de Pauli-man informeerde waar ik dat leuke ding gevonden had.  "Slechts 3,99 euro" zei ik en voegde er nog aan toe dat ik dacht dat het dak het op termijn wel zou begeven.  "Ah", grapte hij, "dan ga je nog dakwerken hebben!"

Opgewekt en blij fietste ik met m'n aankopen naar huis, al stonden me daar een pak minder leuke taken te wachten.  Morgen ben ik immers 'van wacht', ik zou zondagochtend thuis vertrekken en maandag rond 22u eindelijk terug in de zetel kunnen ploffen.  Er moesten dus nog kleren in de was, er wachtte een berg strijk en heel wat groenten in m'n frigo schreeuwden om opgegeten te worden.
Ik besloot dan maar een proviand voor de wacht te maken; een mens moet toch eten, nietwaar? 

Ik begon met een soepje van zowat alles wat ik nog in m'n koelkast vond:  brocoli, spinazi, prei, selder en een aardappel.   Een keteltje water erbij en twee blokjes bouillon.  That's it! 
Ik moet altijd lachen als ik bedenk hoe ik als kind mijn neus optrok voor de zelfgemaakte soep van mijn mama.  Ik vond ze te flauw en vooral niet lekker.  "Die soep is wél lekker", reageerde mijn mama dan elke keer.  Nu, zóveel jaren later, vraag ik me af of het is omdat ik ze zelf maak, of gewoon de smaak van pure groenten meer apprecieer, dat ik hier nu zo van geniet.

Daarna bakte ik een brood in m'n onlangs aangeschafte broodmachine: de Panasonic SD 257.   Ik heb lang getwijfeld, maar sinds ik 'm heb, heb ik het me nog geen moment beklaagd.  Vanaf nu hoef ik niet langer te zoeken naar een lekker broodje of genoegen te nemen met een zoutloos wit bij gebrek aan ander, ik bak ze nu gewoon zelf!  Vandaag werd het een tarwebrood met noten én rozijntjes...

En omdat alleen soep met brood nogal saai zou worden, brouwde ik tenslotte ook m'n eigen choco.  Ik zocht al een tijdje naar een receptje omdat ik geen Nutella-fan ben en die van het Boerinneke niet overal te vinden is.  Ik wou een 'gezonde' choco, voor zover zoiets bestaat, en ook eentje die niet te fel naar boter smaakte of te zoet was.   En... ik zou het met eerlijke, biologische en alpro soya-producten doen!  Ik ben allesbehalve allergisch aan koemelk, maar ik ben gewoon gek op dat merk.   Het is niet alleen gezond, maar als bedrijf zijn ze erg milieubewust, zowel in verpakking als productie!  Toegegeven, de smaak is soms even wennen (maar in dit recept merk je daar niets van!) :-)
Dus combineerde ik een aantal receptjes en maakte er mijn eigen ding van.
Ik noem het... soya sjokko!
Hij is ideaal voor liefhebber van pure, straffe choco.  Als ik 'm zou vergelijken met een bestaande choco, dan lijkt ie nog het meest op die van Cote d' Or. 

Benodigdheden  (voor een klein potje)
- 200g pure chocolade
- 2 klontjes boter/margarine
- 3 eetlepels honing
- scheutje melk
- 1 ei
- wat vanille poeder/essence

Bereiding

Smelt de chocolade met de boter in de microgolfoven.
Roer er nadien de vanillepoeder, melk en honing bij.  Je kan er nog wat honing bij doen, of suiker als je het nog niet zoet genoeg vindt.
Klop er tenslotte een ei door met de mixer.
Giet in een potje dat je kan afsluiten.  Zet dit potje in de frigo en laat alles goed afkoelen en opstijven.

 Opmerkingen
- volgende keer probeer ik 'm met de margarine, want nu is hij niet zo koelkastsmeerbaar.  Hij smeert wel goed als je hem op kamertemperatuur bewaart (uiteraard niet te lang).
- liefhebbers kunnen ook experimenteren met melkchocolade of witte chocolade: en vooral naar smaak meer suiker toevoegen. 

Een boke sjokko was nog nooit zo goed!Pin It