Er zijn zo van die koude ochtenden waarbij het verkeer maar niet vooruit wil en de auto bijgevolg niet snel genoeg warm draait. Ochtenden waarop je hartslag in de file een frequentie hoger begint te slaan in de hoop dat de wereld dat ritme zou volgen. En zoals gewoonlijk kom je dan weer nipt te laat op het werk aan, je excuserend dat het verkeer - zoals elke dag toevallig - weer onverwacht problemen opleverde.
Maar af en toe, niet zo héél erg vaak, sta je fluitend in de ochtendspits... zo bijvoorbeeld wanneer er een lunch met de firma op het programma staat.
Donderdag was zo één van die culinaire hoogdagen waarbij ik mijn verkleumde voeten onder de tafel mocht schuiven bij à la carte in Heist-op-den-Berg.
Trappelend van de honger begon ik eerst de tafel af te speuren naar brood en goei boter. Helaas! Dan maar een blik op het interieur werpen: prachtige authentieke vloertegels onder een overigens sober, maar toch modern interieur. Bij gebrek aan gespreksonderwerpen onder de collega's en een dreigende ongemakkelijke stilte, grijp ik het menu-kaartje vast. Eigenlijk heb ik het nooit echt gelezen, enkel een beetje 'be-staard', maar ik kwam wel te weten dat het restaurant er in aankondigde voor een 'vriendelijke bediening' te zorgen.
De verwachtingen werden steeds hoger...
Op donderdag is het restaurant normaal gesloten en dus was er die dag, behalve wijzelf, de sommelier en een vermoedelijke chef-kok, niemand. Omdat stiltes dan nog luider lijken te klinken, werd er rondom mij ondertussen al volop over oninteressante koetjes en kalfjes gekeuveld met de sponsor van het diner. Gelukkig duurde het niet lang voor de champagne werd aangevoerd, én het brood met de goei boter. Ondoordacht graaiden we elk onze broodjes, klaar om ze te voorzien van een rijkelijke laag zuivel, toen we er vriendelijk op werden gewezen dat we het broodje aan onze linkerkant dienden te nemen. Zo gezegd, zo gedaan: broodje in het linkerhand, mes met boter in de rechter en smeren maar!
Nadien volgde een aaneenschakeling van heerlijke gangen aan een tempo waarbij het ochtendverkeer een puntje kon zuigen. Nuja, we waren dan ook de enige gasten, maar ik geef ze het voordeel van de twijfel.Ik deed mijn ogen en smaakpapillen volop de kost en probeerde mijn uiterste best om bepaalde combinaties, presentaties, creaties, ... te onthouden zodat ik ze tegen de feestdagen ook thuis kon tevoorschijn toveren.
Het voorgerecht met de sint-jacobsvruchten, zalm, een torentje van kruidenkaas met appel in een deegrolletje en dat alles overgoten met frambozencoulis is me het meeste bijgebleven. Ronduit ver-ruk-ke-lijk!!
Hoewel mijn buik nu niet bepaald stevig te noemen is, stond hij na afloop toch goed gespannen. Tevreden en voldaan slurpte ik m'n koffie uit; klaar om weer het verkeer te trotseren.
Deze keer geen files, geen stress.
Gewoon lekker nagenieten en verteren terwijl ik weer naar huis tuf op de tonen van Bart Peeters, de ideale man.
Moraal van het verhaal: prijs-kwaliteit een echte aanrader!! Pin It
Geen opmerkingen:
Een reactie posten