Toen speculaaspasta nog niet bestond...

... dopten we onze speculaasjes zelf!

Ik heb het één keer geprobeerd, die speculaaspasta, me heel even laten meeslepen in de hype.  Maar het bleek niks voor mij.  Te zoet, te weinig charme.

Een boterham met speculaas is voor mij wat de madeleine was voor Proust: pure nostalgie.  Het roept herinneringen op van vakanties in de verre Kempen, bij oma en opa.  In een dampende, bruine koffietas dopte ik dan voorzichtig speculaasje voor speculaasje; tot m'n vingers net de koffie raakten.  Even laten druppen en dan snel, voordat het koekje brak, op de witte boterham.  De handjes gekruist op het bovenste sneetje, alsof ik de boterham op het laatste moment nog zou reanimeren, en dan flink duwen zodat de zachte, zoete massa zich tot tegen de broodkorst verspreidde.  

Aah... dat waren nog eens tijden.

Maar ondertussen bestaat er waarschijnlijk al een generatie kinderen die alleen maar kant&klaar kent; én digitale - ik kijk wat en wanneer ik wil - tv.  

Pin It

Een bruine banaan



Hij koopt regelmatig een eenzame banaan, soms twee.  Onder het motto "Ik lust wel eens graag een boterham met banaan".   Ik lust dat nochtans ook graag, zo met plattekaas, schijfjes banaan en daarop een laagje blonde suiker!

En toch, de bananen worden hier 9 op de 10 keren bruin.  En als ze bruin zijn, dan kijkt Hij er alleen nog maar met opgetrokken neus naar, dan zijn ze niet meer te vreten (beweert hij) en verdwijnen ze op mysterieuze wijze in de afvalbak.

Onzin, weet ik... en u ook.  Want onder dat donkerbruine jasje schuilt vaak nog een lekkere goudgele banaan.  Uiteraard iets rijper, en dus pittiger. 

Daarom heb ik sinds kort een plan bedacht om ze te 'recycleren'.  Omdat het niet altijd bananenmilkshake kan zijn, maak ik er op koude dagen bananenpudding van.  Eén banaan is net goed voor 1 pakje vanillepudding.

Ik ben gek op de geur van warmte vruchten zoals appels, krieken, maar ook bananen.  En dus ook van dit bijzondere dessertje.

Wat hebt u hiervoor nodig?

- 1 zakje vanille pudding

- 4 goeie eetlepels suiker

- 650ml melk

- 1 banaan

- Petit Beukelaer koekjes

Ik maak de pudding klaar zoals anders, alleen doe ik er iets minder suiker in (want een banaan is ook zoet) en iets minder melk dan de gebruiksaanwijzing aanbeveelt.  

Ik plet de banaan met een vork en maak er met een scheutje melk een papje van.  Dit doe ik bij de warme melk nog voor ze kookt.  Roer af en toe door met de garde.

Zodra de melk kookt, doe je er de losgeklopte puddingpoeder bij; nog even roeren en laten doorkoken.  Klaar!

Hier is het steeds de gewoonte om een koekje in de pudding te doen: Petit Beukelaer koekjes.  En neen, dat is dus niet hetzelfde als Petit Beurre koekjes, al proef ik zelf weinig verschil.  De man des huizes is echter een kenner, en ook op deze site beweren ze dat de ene langer krokant blijven dan de andere.

In ieder geval, halverwege het kommetje pudding leg ik er dus nog snel een koekje tussen. 

Waar pudding en fruitpap elkaar tegenkomen, daar wordt deze bananenpudding met een koekje geboren!  

De eerste keer keek hij bijna even bedenkelijk als u nu, maar achteraf zei hij : "Het was echt veel lekkerder dan ik ooit had gedacht!"

 

Pin It

En de winnaar is...

*roffel roffel*

.... dat verneemt u zo meteen.

Kwestie van de spanning er in te houden, gelijk de verschrikkelijke presentatoren van So You Think You Can Dance ook altijd doen.

Eerst nog even deze boodschap van algemeen nut:  de aanpassing van de handleiding voor dit etui'tje loopt wat vertraging op, maar ik ben er aan bezig!

En dan nu, de reden waarom u dit berichtje leest...

Er waren 16 deelneemsters, allen de adoptie van Loesje het Garenhoesje even waardig.  Het zou geen gemakkelijke procedure worden...

Dus werd de hulp van één van onze eigenste adoptantjes ingeroepen.  In al haar onschuldigheid zette ze zich schrap...

De namen dwarrelden als sneeuwvlokjes naar beneden.  Welke zou ze kiezen.  Ze keek eens links, ze keek eens rechts...

En nam toen vastberaden een beslissing.

Was het puur toeval? Of hebben we hier te maken met een bovennatuurlijke aantrekkingskracht naar dit ene papiertje?

Wat staat daar nu? Oct... Even openvouwen...

...poes, what's in a name?!   En inderdaad, de winnaar is...

OCTOPOES!

Geloof het of geloof het niet, het moet zijn dat onze kleine Madeleine haar opvangmama Tilda nog wou bedanken!  Echt waar, geen truukjes of vals spel, bewijze het kwijlspoor van ons onschuldig poezensnoetje!  Getuigen kunnen het bevestigen :-)

Alleszins, een dikke proficiat!  Ik weet zeker dat het de perfecte nieuwe thuis wordt voor Loesje.Pin It

Etui zkt. klosjes: een give-away!

U zou het misschien niet meteen vermoeden, maar Loesje het Garenhoesje is niet echt gelukkig.  Het klikt namelijk niet met mijn klosjes.  We hebben dan ook gezamelijk besloten dat Loesje een andere thuis zal zoeken.  En daarom richt ik me tot jullie!

Want wie oh wie wil dit prutske in huis halen?

Haar buitenkant is glad en glanzend, rood met witte stippen.
Ze heeft een hart als peperkoek, maar dan van Petit Pan; en er is plaats voor 5 klosjes van 200m.
Tenslotte is er dat geheimzinnige gele plekje waar ze haar wapens verstopt; want een vrouw alleen moet altijd voorbereid zijn!

 Ik geef haar natuurlijk niet aan de eerste de beste weg.  Zoals het een waardige adoptieprocedure betaamt, heb ik natuurlijk enkele selectiecriteria voor jullie klaar:

1. Je volgt deze blog;
2. Je laat hieronder een berichtje achter;
3. Je hebt thuis een mantel der liefde waarmee je bereid bent haar kleine (biais-) imperfecties te bedekken.
 
Het heuglijke nieuws delen met de rest van bloggend Vlaanderen en Nederland mag, maar is niet noodzakelijk.

Op 27 november wordt een nieuwe thuis gekozen, door een onschuldige hand, kattenpoot of computergestuurd toestel.

De lijnen worden NU geopend. 




ps, in de loop van de week maak ik nog een aanpassing aan de tutorial, waag dus eerst uw kans, en als u niet gewonnen heeft, kan u 'm binnenkort zelf maken!

Pin It

Een klusje voor klosjes

Ik maakte vorige week een grote tas voor al m'n naaigerief.  Handig, dacht ik, daar kan ik lekker veel in proppen.  En ik had gelijk; een stapeltje stof, de pedaal van de naaimachine, scharen, garen, lat, patronen, portefeuille, een deo... het kan er allemaal in. 

Helaas, een haastige stap en veel geschud verder, verlies ik tijd - te veel tijd - met het zoeken naar mijn sleutels.  Nog wat later blijkt dat ook de klosjes garen overal tussen zijn gesukkeld, sommige vind ik terug door de draad te volgen die ze op hun reis door de tas achterlieten... alsof ze zelf ooit de weg terug wouden vinden; de weg naar buiten!

Ik weet het, het is het probleem van elke grote tas.  Het fenomeen waar menig man over klaagt: "Pakt dan een kleinere sjakosh!"  Maar voor problemen bestaan oplossingen; oplossingen in toile cirée.

Ik maakte dus een tasje voor in dé tas; een etui waar precies 5 kleine klosjes (200m) in passen.  Een eenvoudig idee, al vergt de productie toch een zekere nauwkeurigheid en af en toe wat gefriemel.  Maar ik ben tevreden, zelfs een beetje trots!

Handig voor stiksel-avonden, of zelfs op reis.

Daarom maakte ik er ook nog een klein naaldenflapje in, zo geef ik ook die kleine scherpe rakkers geen kans meer op ontsnappen.

En weet u wat, ik maakte niet alleen een tasje, maar ook een tutorial!  Deze keer wat beter voorbereid én gecontroleerd.  

Je vindt 'm hier in PDF-formaat!

Ik bereken binnenkort ook even de formaten voor een versie voor grote klosjes van 500m. 

Maar nu rust, even genoeg gehad van al die toile cirée.  De voorraad is ondertussen toch voldoende geslonken om zondag op het stoffenspektakel weer nieuwe te kopen, gniffel!

En, wat denken jullie, is dit materiaal voor een give-away?  Neem rustig uw tijd om na te denken, ik ga cakejes bakken...

 

Pin It

Octosoep met balletjes

Zij bedacht 'm, ik ging watertanden, zij deelde vervolgens het recept en de rest van het verhaal kan u ondertussen waarschijnlijk al raden!

Dat hij lekker is kan ik ondertussen alleen maar beamen.  Al is het gevolg daarvan wel dat ik de komende dagen maar weinig anders zal proeven want ongeduld en hete soep vochten een strijd op mijn tong... De laatste won.

Ik zou echter mezelf niet zijn moest ik haar receptje braafjes hebben opgevolgd.  Meneer hier zou het een gevolg van mijn 'short attention span' noemen, ik noem het daarentegen 'creativiteit'.  In dit geval creativiteit met wat er in uw frigo zit!

Het begon met de aankoop van een pompoen.  Het werd een kleintje van 1.130 kg, perfect voor twee personen.  En dus halveerde ik al alle ingrediënten van de Octopoes-lijst.

Omdat de komijn en kurkuma (weeral) uitverkocht waren, namen ook zij deze keer niet deel aan het soepfestijn.  Hun plaats werd wel ingenomen door 4 schriele worteltjes die nog ergens onderin de koelkast rondzwierven.

En dan, last but not least, kippenballetjes!  Verslavend lekker vind ik dat, heerlijk om uit het vuistje te knabbelen.  Als ik ze niet meteen invries, dan zijn ze meestal de dag zelf al opgepeuzeld. 

Mmmm....ballekes!

Maar vooral: mmm... Octosoep, dé pompoenkokosgembersoep van Octopoes!

Pin It

Een tas van toile cirée

Ik woon in Leuven, het lief in Brussel.  Dat betekent dus pendelen en veel gesleur; toiletgerief, schoon ondergoed, warme kleren, sexy schoenen...  Maar dat wil ook zeggen dat behalve mijn naaimachine, een hele hoop fournituren en stoffen regelmatig met mij meereizen. 

De ene keer prop ik alles in een plastic zakje van de Delhaize, de andere keer kieper ik snel een grote handtas uit die dan dienst mag doen als transporttas.  Het resultaat is helaas nóg minder orde in de chaos...

Een aantal maanden geleden krijg ik bij Vero Moda een gratis tas aan de kassa.  Toevallig griste ik net die tas mee naar het laatste Stiksel.  En wat bleek: prima formaat voor stof, patronen en zelfs een lange lat!

Het gerecycleerde materiaal waaruit de tas gemaakt was, begon echter een beetje door te scheuren aan de naden.  Ik zag mijn kans, en ik greep ze!

Lostornen ging verbazend snel, het geheel hing slechts aaneen met een enkele draad met grote steekbreedte.  Binnen de kortste keren had ik 5 patroondelen, 2 handvaten, 2 lusjes en een rits.

Bijna even snel had ik het ding weer in elkaar gestoken, al zal mijn nieuwe hulpje daar vast ook voor iets tussen zitten.

Ik wou een stevige, regenbestendige tas en dus koos ik voor toile cirée van bij De Strik in Ledeberg (4euro/meter).

Ik gaf er nog een eigen toets aan door een zakje aan de zijkant te naaien (voor het temmen van dwalende balpennen) en de handvaten extra te verstevigen met een kleine versiering.    

Transporteren in Toile cirée was nog nooit zo Tof!

Benodigdheden

- Rits ( 62 cm)

- Breed lint: 2 handvaten (2x 57cm), 2 lusjes (2x 6cm)

- Toile cirée (met 1m² heb je genoeg)

Patroon

OPM: Meet je boog geen 52cm, reken dan zelf de omtrek na en pas de lengte van je onderpand hieraan aan...

Werkwijze

Een perfecte stap-voor-stap-powerpoint zou wat overdreven zijn, maar ik hoop dat het voldoende is om een licht te zijn in de DIY-duisternis: de Toile-cirée Tas Tutorial in pdf-formaat!!!

Het is een proefversie met wat aanpassingen aan het schots en scheve originele patroon, dus mogelijks zijn er toch nog kleine foutjes ingeslopen.
Opmerkingen en verbeteringen voor dit powerpoint-experiment zijn daarom uiteraard altijd welkom  :-)

Veel plezier ermee!

Pin It

Huisje, tuintje, dekentje

Y en L kochten een huis, en dat werd gisteren gevierd!  Familie, vrienden én buren werden uitgenodigd voor hapjes, drankjes en vooral een heuse rondleiding in hun nieuwe droomhuis.

Het moet zijn dat ik iets heb met dekentjes, ofwel gewoon weinig inspiratie bezit, maar ik wou ook nu een exemplaar maken.  Deze keer nóg gepersonaliseerder dan het vorige;  ik zou het huisje, het verliefde koppel en hun kater er op zetten.

Ik stuurde een gemeenschappelijke vriend er op uit om te achterhalen wat de kleuren van hun woonkamer en nieuwe zetel waren; het bleken beige muren te zijn en een zwartbruine zetel.  En dus werd het een dekentje van beige, langharige fleece.  Liefst had ik voor het katoen wel een felle print gebruikt, maar ik weet dat ze eerder 'klassiek' zijn, of noem het sober doch tijdloos.  Vandaar dat die kant zwart met witte stipjes werd.

Eigenlijk wou ik een paspeldeken maken zoals je ze tegenwoordig hier en daar ziet opduiken.  Jammer genoeg vond ik nergens paspellint dat nog lang genoeg was (Awoert Veritas!) en ontbrak me de tijd om dat nog zelf ineen te stikken.  Dus zat er niets anders op dan de boord op een andere manier af te werken.  Al bij al toch nog netjes, al zeg ik het zelf!

De fleece vond ik in de Carrefour (evenals een versie in donkerbruin en prachtig aubergine) aan 7 euro/dekentje.  Ik zag een dag later diezelfde dekentjes ook bij Zeeman!  Het katoentje komt van bij Pauli (7.5euro/meter).

Voor de applicaties gebruikte ik kleine restjes stof en ook oude kledij.  Het leuke is dat het allemaal verschillende texturen zijn: katoen, fluweel, ribvelours, jeans...

 Toegegeven, de gelijkenissen zijn misschien niet treffend tot in de kleinste details, maar in grote lijnen is het idee wel duidelijk... denk ik.  Zoekt u anders even mee naar de 7 verschillen?

Het belangrijkste is dat ze deze winter warm zitten (én dat ze het mooi vonden), ook al hebben ze centrale verwarming.  In tijden van economische crisis kan je 's avonds maar beter gewoon dicht bij elkaar in de zetel kruipen...

Pin It

De Sint was gul... en vroeg dit jaar!

Een paar dagen geleden vierde ik feest!  Nochtans begon de dag weinig belovend toen het lampje van mijn naaimachine het begaf.  Een zoveelste teken aan de wand, een signaal dat het oude beestje aan vervanging toe was;  overslaande steken, verstrikte draden, een kapotte knoopsgatsfunctie...

Ik verzamelde die avond dan maar al m'n moed bij elkaar om nog eens te gaan sporten.  Eens iets intensiever dan elke avond met je rechter voet op de pedaal van je naaimachine te duwen. 

Toen ik bezweet maar voldaan weer thuis kwam, kwam het Liefje me tegemoet: "Ik heb het lampje van je Singer gemaakt!"  Ik snelde naar de woonkamer, naar de plek waar ik wist dat m'n oude kameraad op me wachtte.

Maar, er was iets raar met Mr.Singer.  Misschien voelde hij zich niet goed, want hij zag een beetje wit... Nee, niet alleen de kleur was anders, ook de vorm. 

Ik moest een paar keer knipperen met de ogen vooraleer ik het goed en wel besefte.... er stond een nieuwe naaimachine! 

Met grote ogen en open mond liep ik er een paar keer rond; "Ik heb er dan maar ineens ook een nieuw kastje rond gebouwd...", zei Hij nog met een knipoog.

Een Pfaff Ambition 1.0, mijn eigenste goddelijke monster.  Robuust, maar toch zacht.  Stralend wit met een heerlijke toets roze!

Hij had het gezien op m'n virtuele prikbord, ook wel Pinterest genaamd.  Het stond daar namelijk op m'n verlanglijstje; het is te zeggen, ik had het beestje gepinned omdat ik er alleen maar van kon dromen; zelf was ik sowieso voor een goedkoper modelletje gegaan.

We zijn nu een paar dagen verder, en ik ben er helemaal gek op!

Hij stikt vlot én haast geruisloos.  Er zit lekker veel opbergruimte vooraan en achteraan, voor spoeltjes, voetjes en andere accessoires. 

Meer dan 100 verschillende steken, om te stikken, quilten of te versieren.  En niet te vergeten een alfabet of twee.

Er valt nog zoveel op te ontdekken, maar twee grote pluspunten die ik nu al niet meer kan missen zijn de snelheidsregelaar, waardoor je gemakkelijker op een constante snelheid blijft, en het automatisch achteruit stikken door de eenvoudige druk op een knop.  Heerlijk!

Ik stortte me onmiddellijk op een paar nieuwe projectjes, en het lijkt wel alsof het nooit eerder zo vlot ging.  Het zal dan hopelijk niet te lang duren eer ik hier met trots één van mijn nieuwe creaties kan komen voorstellen :-)

Mijn zoektocht naar de perfecte, nieuwe naaimachine zit er op.  Ik ben content, zéér content, en niet alleen met die kanjer van een Pfaff!

Vervuld met vreugde bakte ik wat cakejes; voor Hem, voor mij én ook voor de madammen van het Leuvens Stiksel met wie ik mijn geluk de dag nadien graag wou delen!  Ik maakte er met chocolade en hazelnoot en met ananas en vers geraspte kokos!

Lang leve de Sint!

Pin It

Die ochtend in BOZAR...

Dat ik vorige zondag opnieuw de Marollenwijk indook, was niet helemaal toevallig.  We waren die dag immers begonnen met een ontbijt in BOZAR, het paleis voor schone kunsten (Beaux-Arts, hebt u 'm?).  BOZARSUNDAYS heet het officieel en het betekent simpelweg dat je een ontbijtje reserveert, gevolgd een keuze-activiteit.  In ons geval was dat een rondleiding door de tentoonstelling Brazil.Brasil in het kader van de Europalia.

Maar laten we beginnen bij het begin.

Ik was nog nooit in BOZAR geweest en dus sloeg mijn fantasie helemaal op hol bij de gedachte te ontbijten in een museum.  Jammer genoeg draaide dat op een teleurstelling uit toen het decor eigenlijk een hal bleek te zijn naast de vestiaire, met een behoorlijk hoog refter-gehalte.  Het ontbijt, dat we voor 5 euro hadden besteld, bestond uit een bekertje koffie, een bekertje fruitsap en twee chocoladebroodjes. 

Bovendien waren de zitplaatsen eerder beperkt, zodat nogal wat mensen een tijdje moesten wachten vooraleer ze plaats konden nemen met het ganse gezin.  

BOZAR zelf had 50 minuten gerekend voor ons onbijt.  Wij deden er niet meer dan 15 minuten over, te meer daar we ook andere mensen een tafel met stoelen gunden. 

Dit gaf ons wel de kans om voor de rondleiding nog even een kijkje te nemen in de (gratis toegankelijke, maar kleine) tentoonstelling "Extremes" over de Braziliaanse fotografie.  Er hingen een aantal werken waar ik meteen een plekje voor in m'n woonkamer kon bedenken.  Levendige kleuren of stijlvol zwartwit, gedurfde contrasten en vooral mooie taferelen.

Om 11u00 werden we aan de grote trappen verwacht.  We kregen allemaal een taal-sticker opgeplakt zodat we ons toch zeker niet van gids zouden vergissen; ik smukte de mijne en de zijne nog wat op, we waren blijkbaar de enigen met zo'n 'kunstzinnig' plan (ahum!).  

Je kan de tentoonstelling ook met een audiogids bezoeken, maar eerlijk gezegd is dat mijn ding niet.  Ik probeerde het al bij Tutankhamun en Kortrijk 1302, maar ik raak keer op keer afgeleid en vergeet de helft van wat er in mijn rechteroor wordt gefluisterd door het onbekende, onzichtbare individu dat zich in de audiogids verschuilt. 

Er waren twee Nederlandstalige gidsen, en ik wist meteen dewelke mijn aandacht vast zou kunnen houden: die met het rode, warrige haar en rode schoenen! 

Zo gezegd, zo gedaan, loodste ze ons op een goed uur tijd doorheen de geschiedenis van Braziliaanse kunst.   Van de klassieke, koloniale schilderwerken met Europese toets, tot de rebellerende werken van de moderne(re) kunstenaars.  

Ik slenter graag op m'n eigen tempo door musea, maar zonder deze roodharige dame waren er heel wat verdoken verwijzingen of leuke achtergrondinformatie mij ontgaan.  Zelfs Google weet bijvoorbeeld maar bitter weinig over Moema, een stalkster avant la lettre, een heldin om haar volharding in de liefde. 

Toen de rondleiding er op zat, wandelden we de tentoonstelling nog eens door.  Ik kribbelde hier en daar wat namen op een papiertje; de museumbewaker hield me terwijl nauwlettend in het oog.  Mijn papiertje bleek te klein...

Kortom, de tentoonstelling is zeker het bezoeken waard.  Maar ga alsjeblieft op voorhand ergens anders eten.  Ergens op een gezellig terrasje in de buurt, want Brussel heeft eigenlijk heel wat te bieden; je moet het alleen durven ontdekken.

Pin It

Eindelijk...het Van Katoen peuterkleedje!

Als naaien een computerspelletje was, dan heb ik vandaag niveau 2 bereikt!  En misschien zou ik zelfs recht hebben op een bonusronde, want ik durf zelfs te spreken van een persoonlijke highscore.

 

Eindelijk een creatie zonder loszittende draadjes of gefoefel aan de naden; als ik het niet zelf gemaakt had, zou ik zelfs geloven dat het rechtstreeks uit de winkelrekken kwam.  Een kleine uitschuiver bij het biaislint en knoopsgaten die wel wat mooier konden (dat ligt aan de naaimachine!) niet meegeteld, hoef ik vanaf nu niet meer onder te doen voor de stiksters van de H&M-fabriek.  Meer nog, het mijne zal zelfs langer meegaan en niet uitrafelen, aha!

Genoeg gestoefd.  Alle eer natuurlijk aan de ontwerpster van dit patroon en de fantastische handleiding, zonder was het zeker niet gelukt!

Patroon: Van Katoen voor Annick for Kenya

Vliegjes-stof: Moda, Julija's shop

Bloemen-stof: Michael Miller, Julija's shop

Gele voering: coupon, Pauli

Rode knopen: Atchoum

Groene knopen: Veritas

En nu hopen dat dit kerstkadootje in de smaak zal vallen, en dat het juffertje tegen de lente flink gegroeid zal zijn!

Pin It