www.flickr.com

donderdag 10 januari 2013

Poezelig warmtekussen

Ik stootte onlangs op een oude belofte van mij, ik had la mama blijkbaar ooit een nieuw kersenpitkussentje beloofd.  En belofte maakt nu eenmaal schuld, ook al had ze zich ondertussen zelf zo'n simpel, rechthoekig exemplaar aangeschaft. 
Ik zag hier en daar warmtekussentjes in de vorm van een kat, en dat leek me wel wat.  Alleen vond ik ze net dat tikkeltje te duur en maakte ze dus gewoon zelf.   Ik tekende het patroon iets ronder dan de winkelmodellen, zodat het beestje braaf  om de nek blijft liggen.


Het moest bovendien een knuffelzacht kussentje worden, maar dat idee botste met de '100% katoen-regel'.  Gelukkig lieten Mama Saartje en Lila me weten dat zij al uitgebreid experimenteerden met nicky velours in de microgolf; en als ook de grote meneer van Stoffen Pauli zegt dat het kan, dan moet het wel waar zijn.  Synthetische fleece vatte daarentegen vuur, misschien toch iets té warm naar mijn goesting... 

Voor de vulling deze keer geen kersenpitten.  Of nee, nooit meer kersenpitten!  Ik ontdekte namelijk lijnzaad, een gouden tip die ik in de spreekwoordelijke wandelgangen van het Leuvens Stiksel oppikte. Zo heerlijk mals en zacht, ik wil niets anders meer.  Al zouden rogge en koolzaad ook het proberen waard zijn.

Zin om er ook eentje te maken, dan volgt hier in't kort hoe je zo'n heerlijk warm kattenkussen rond je nek tovert.


1. Download en print het patroon (deel 1 en deel 2).  Let hierbij op dat de automatische printeraanpassingen uitgeschakeld zijn. 

2. Teken het patroon over op de stof.  Doe dit 1x op katoen en daarna 1x op nicky velours waarbij je het patroon spiegelt (de kop ligt dan aan de andere kant) .

3. Teken rondom nog 1cm naadwaarde. Beide voorpoten mag je daarbij als 1 geheel beschouwen, idem voor de achterpoten (de kleine inhammen ertussen sla je dus over). 

4. Knip het patroon met naadwaarde uit. Je knipt hierbij de pootjes dus nog niet afzonderlijk uit.

5. Speld de 2 delen  vast, de goede kanten naar elkaar toe.

6. Stik vast met een kleine steek en laat een keergaatje van een 2-3tal cm.  Stik de uiteinden goed vast zodat ze niet loskomen bij het keren.

7. Knip de rondingen in ter hoogte van de poten, staart en kop.  Knip ook de hoeken van de oortjes bij zodat ze mooi puntig zijn bij het keren.

8. Keer het poesje binnenste buiten.

9. Vul met zaad, graan of pitjes door het keergat met behulp van een trechtertje.

10. Naai tenslotte het keergat toe met een onzichtbare steek en het beestje is klaar om gedurende een 3-tal minuten in de microgolf te verdwijnen.

Genieten maar!


Retro katoen, Stoffenhuis Anja
Zwarte nicky velours, Stoffen Pauli
Lijnzaad, bakafdeling AVEVE of Delhaize

Pin It

zondag 6 januari 2013

Ieniemienie naaipotje



Namen trekken en een vervolgens een kadootje verzinnen om de 'gelukkige' mee te verrassen op een low-budget manier.  Klinkt het bekend in de oren?  Welja, met oudjaar was het hier ook van dat.  
Ik wachtte vol spanning af wie de onschuldige hand me zou toebedelen.  Ik had zo mijn voorkeuren; voor sommige mensen weet je het meteen, voor anderen zal je waarschijnlijk nooit het gepaste kado kunnen vinden. 
Ik had geluk, ik kreeg de kans om enkele ontluikende naaikriebels nog wat extra te prikkelen.

Inspiratie voor deze naaikit vond ik bij Frugalicious Me, ik besloot het alleen iets kleurrijker aan te pakken.   Ik gebruikte hier een gerecycleerde weckpot, maar een confituurpotje kan even goed.   Bovenop plaatste ik een speldenkussen, gemaakt van een halve bol piepschuim die ik met stof bekleedde door er een dun laagje servetlijm op te smeren.  Daarna plakte ik het speldenkussen met een hete lijmpistool op het deksel van de pot.


De pot werd gevuld met gekocht én gemaakt naaigerief.  Wat knoopjes en garen, en natuurlijk ook een garenetui dat ik er opgerold in kwijt kon.  Ik maakte deze keer ook een naaldenboekje.  Het kaftje ervan maakte ik uit stevig papier waar ik stof op kleefde, binnenin zit rode vilt.

Bij een mooi kado hoort een mooie verpakking, want die zijn nóg leuker om uit te pakken.  Ik grabbelde wat tussen het oud karton en maakte zelf een doosje op maat waar het naaipotje perfect in paste.   Alles werd goed stevig vastgemaakt met plakband en nadien - u raadt het al - bekleed met stof.  Door een dun laagje servetlijm te gebruiken blijft de stof kleven zonder dat het vlekken maakt op de stof.  Als de stof te nat is, wordt hij ook hard omdat de lijm tegelijk een soort vernis is.  Ik strijk de lijm daarom op het karton goed uit en laat het soms enkele seconden 'drogen' voor ik de stof aanbreng.


En alsof ik nog niet genoeg van die servetlijm gesnoven had, besloot ik ook het zoommaatje onder handen te nemen en maakte het assorti met de rest van het pakketje.  Ik gebruikte het daarna als kaartje om aan het kado te hangen, 't is eens iets anders, nietwaar?

Een mooie strik rond de pot, de doos in en klaar is kees!




Fleur des îles, Petit Pan bij Bambiblauw
Gestreepte stof, Stoffenspektakel
Rode vilt, Veritas
Knopen, lint met stippen, garen en zoommaatje, Veritas
Servetlijm, De Banier
Weckpot, gerecycleerd (ook bij IKEA)
Piepschuim bol, AVEVE

Pin It

Olijke oorwarmers en een keerbare kraag

Terwijl de ene tiener niet bepaald om een stoere sjaal staat te springen, staat zo'n warm en wollig ding wel op het verlanglijstje van de andere.  Handtasjes had m'n stiefzusje namelijk al genoeg, het was zo'n sjaalkraag dat ze wou.  Liefst met zo'n hele zachte teddybeer-stof vanbinnen.


Ik maakte dit exemplaar iets langer dan het vorige, zodat het zo'n 40cm was.  Op koude winterdagen kan ze haar snoet dan lekker diep in de kraag verbergen.    Andere keren kan ze hem omrollen tot een stijlvol pelsje. 
De bloemenstof is iets tussen flanel en katoen, ik kocht het spotgoedkoop in Nepal (1.20euro/m); de zwarte, zachte teddy komt van bij Stoffen Pauli


Een eenvoudiger kado om te maken kon ik me haast niet wensen, het was klaar in een wip.  Ik vulde het daarom nog aan met bijpassende oorwarmers die ik héél goedkoop kon vinden; niet in Nepal, maar gewoon bij Action.  
Ik wikkelde een reepje stof om het diadeempje, vouwde de zoom om en spelde alles goed vast.  Met een blinde steek naaide ik de stof toe, de uiteinden liet ik in de oortjes verdwijnen en maakte ze ook daar nog eens stevig vast. 


Eenvoud siert, toch?

Pin It